W sobotę, 12 października 2024 roku, wspólnoty katolickie w całej Australii odmawiały wspólnie modlitwę różańcową, aby świętować wiarę i upamiętnić objawienia Matki Bożej w Fatimie.

Jako organizatorka i zarazem prowadzącą modlitewno-śpiewane spotkanie różańcowe ku czci Matki Bożej Różańcowej, we wstępie podkreśliłam istotę tej modlitwę: Ten, kto się modli, czyni największą rzecz z ludzkich aktywności. Taki jest naprawdę silny i niezwyciężony, ponieważ modlitwa swoją własną mocą krzyżuje wszystkie plany ludzie i diabelskie i może wprowadzić w nowe plany Boga i Jego miłosiernej miłości.

Jak wskazała Matka Boża w trzeciej tajemnicy fatimskiej: Różaniec jest najskuteczniejszą bronią w naszych czasach przeciw siłom szatańskim.

109 lat temu, 13 października 1917 roku, blisko 100 tysięcy ludzi, w tym ateistów, komunistów i antykatolików, było świadkami objawienia Matki Bożej i cudu Wirującego Słońca dla wątpiących, który to sprawił masowe nawrócenia do Boga.

Jak w każdą sobotę odmówiliśmy tajemnicy radosne. Modlitwę rozpoczęliśmy uroczyście „Pieśnią Obrońców Częstochowy”, którą donośnie zaśpiewali trzej wierni „rycerze” – Janek, Jurek i Bronek przy wtórze wspólnoty śpiewającej refren.

Każdą część tajemnicy radosnej otwieraliśmy chóralnym śpiewem wszystkich uczestników, w którym zawarliśmy prośby do Matki Bożej o codzienne prowadzenie nas do Jezusa i o wierność polskiego narodu naszemu Panu i Zbawcy. Poszczególne intencje do kolejnych tajemnic podawałam w formie próśb – o odnowę wiary i odwagę w głoszeniu Słowa Bożego dla wiernych i pastrzey Kościoła; o pomoc Bożą w odpieraniu zła, które zakorzenia się w sercach ludzi; prośbę o mądrość i uszanowanie wolności osobistej oraz moralnej uczciwości wobec swych obywateli dla rządów Polski, Australii i świata; od grzechów przeciw życiu człowieka od jego poczęcia i o nawrócenie grzeszników w całym skorumpowanym świecie; a także o wstawiennictwo Królowej Polski, Nieba i Ziemi dla dusz cierpiących w czyścu, aby znalazły się z Chrystusem w Jego Królestwie Miłości i Radości Wiecznej.

Po ostatniej części tajemnicy radosnej wspólna modlitwa została uwieńczona śpiewem: „Jezu, zostań w nas”, modlitwą wiernych o spełnienie woli Bożej w życiu polskiego narodu i dwiema pieśniami – „Do Ciebie Matko, Szafarko łask” oraz „Zapada zmrok” z podkładem pięknej muzyki wykonanej na gitarze przez Janka.

Na zakończenie spotkania modlitewnego podziękowałam wszystkim uczestnikom za ich czynny udział w tym wspólnym „szturmie do nieba”.

Podróżą bez powrotu nasze życie przecież jest… A refren pieśni z greckim podkładem muzycznym woła: Nie bój się żyć, bo przy Tobie Jezus czuwa każdego dnia… a po człowieku co nie kochał, nie ma nic… – to nasze przesłanie, z którym powróciliśmy do swoich domów.

Teresa Wilkans

Adelaide