Szlak Orlich Gniazd – tak pisarz Adolf Dygasiński nazwał warowne pasmo Jury Krakowsko-Częstochowskiej, gdzie znajdują się różne obiekty historyczne, a wśród nich warownia/zamek Ogrodzieniec we wsi Podzamcze.
To nie jest tylko zwalisko kamieni na Szlaku Orlich Gniazd, ale są to znakomicie zachowane średniowieczne ruiny, z których wyobraźnia może skomponować prawdziwe kształty dawnego zamczyska.
W 2016 roku właśnie do Ogrodzieńca zabrali nas nasi znajomi z Krakowa. W samochodzie, spragniony wieści nie z mediów a od żyjących w kraju, pytam co w trawie tak naprawdę piszczy, jak tam nowy rząd etc…, ale energiczna małżonka mojego przyjaciela z dawnych czasów zdecydowanie mówi, że na tematy polityczne nie rozmawia! Pytam się dlaczego. – Nie rozmawiam i już! Byłem gościem, więc zdziwiony nie komentowałem, tylko zastanawiałem się dlaczego nie można zapytać czy porozmawiać o sytuacji w kraju. I przypomniała mnie się wizyta „Polskiego Teatru” z Warszawy w Moskwie, gdzie graliśmy, jak na ironię sztukę pt: „Bolszewicy”. Spacerując po Moskwie, kogokolwiek o cokolwiek zapytałem, to nie chciał nic mówić i od razu się ode mnie odsuwał. Więc jadąc gaworzyliśmy w samochodzie o jedzeniu, rodzince…itd… I wreszcie dojechaliśmy do wspaniałego wzgórza, nad którym pod niebieskim niebem, rozciągały się ruiny warownej, kamiennej fortecy.

Dawniej zamek przeżywał swą świetność. W XIV wieku już za czasów Jagiełły z zamkiem związało się nazwisko Włodków Ogrodzienieckich.
Potem zamek miał kolejnych właścicieli i przechodził różne koleje losu, by stać się w 1523 roku własnością żupnika i burgrabi krakowskiego Jana Bonera, który zadbał o zamek, a Seweryn Boner, starosta biecki i rabsztyński doprowadził go do świetności.
Przebudowa trwała 15 lat i starosta, któremu nie brakowało środków finansowych, a który nadzorował też przebudowę Wawelu, przekształcił warowne zamczysko w renesansową rezydencję, znakomicie wtopioną w okalające ją skały.

Wnętrza zamku podobno zawierały wspaniałe gobeliny, złocone meble z czarnego hebanu, różnorodne księgi, nierzadko oprawione w srebro… i całe wyposażenie komnat wskazywało na potęgę finansową Bonerów i dobry gust. Po śmierci starosty, na zamku zamieszkała rodzina Jana Firleja, marszałka wielkiego koronnego, który ożenił się z córką starosty Seweryna. Ale historia nie była dla zamku łaskawa.
Zamek nie miał szczęścia i w 1587 roku Maksymilian III Habsburg, mistrz krzyżacki, spełniając niemiecką imperialną tradycję poszerzania wpływów i majętności zdobył zamek.

Następnie, w czasie „potopu” stacjonowały tu dwa lata wojska szwedzkie i częściowo został spalony. Kasztelan krakowski go odbudował, ale Szwedzi znów wzniecili pożar i połowa zamku spłonęła. Tak więc budowla przechodziła kolejne dramatyczne losy a przedostatni właściciel niszczył nawet mury, by pozyskać budulec a wyposażenie zamkowe sprzedawał Żydom. Niemniej, mimo największej powodzi w Polsce międzywojennej, zainteresowano się obiektem i w 1934 roku wpisano go na listę zabytków, i udostępniono zwiedzającym już w 1949 roku. Prace konserwatorskie prowadzone były aż do roku 1973.

Obecnie Zamek jest sławny i stał się ciekawą atrakcją turystyczną.

Tu kręcono słynnego „Janosika”, którego zagrał mój kolega ze szkoły aktorskiej Marek Perepeczko, kręcono „Zemstę” Andrzeja Wajdy i nagrywano sceny do serialu pt: „Wiedźmin” dla Neftlixu. Zamek też pojawił się też w teledysku zespołu Iron Maiden w utworze „Hallowed Be thy Name”. Obecnie odbywają się tu różne imprezy historyczno- plenerowe, wieczory z duchami czy noce grozy. Brrrr! Atrakcji nie brakuje!

Tak więc te piękne ruiny posiadają w sobie historię, a teraz otrzymały nowe życie. A my, wracając mogliśmy tylko swobodnie rozmawiać z naszymi znajomymi na temat dawnej rzeczywistości, bo o teraźniejszości, porozumieć nam się nie udało … A to zapewne z powodu różnicy poglądów na ówczesną rzeczywistość. Nie udało nam się także podyskutować do tej pory, ponieważ już nie chciano rozmawiać, więc trudno mówić o porozumieniu.
A przecież kiedy nie można normalnie wymieniać poglądów, osiągnięcie kompromisu staje się niemożliwe.
Furtka została zamknięta! Przykro!

Andrzej Siedlecki

Zapraszam na moją stronę: www.andrzejsiedlecki.pl

„Publikacja wyraża jedynie poglądy autora/ów i nie może być utożsamiana z oficjalnym stanowiskiem Ministerstwa Spraw Zagranicznych”.