2024-10-01

„Pan kiedyś stanął nad brzegiem, szukał ludzi gotowych pójść za nim…” – ta znana pieśń została odśpiewana na początku Mszy św. 29 września 2024 r. w kościele św. Ignacego w Richmond. Tego dnia, w uroczystość Świętych Archaniołów, o. Tadeusz Rostworowski SJ świętował 50-lecie życia zakonnego. Koncelebrowanej Mszy św. przewodniczył dostojny Jubilat. W koncelebrze obecni byli: Fr. Paul Mullins SJ, reprezentujący prowincjała oo. jezuitów, o. Wiesław Słowik SJ, o. Hyunjhik Kim SJ, o. Robert Wojnowski SJ, o. Mariusz Han SJ.

Uroczysta koncelebra w kościele św. Igancego w Richmond

Na początku Mszy św. o. Wiesław Słowik skierował do obecnych te słowa: - Dziękujmy dziś Bogu za 50 lat zakonnego życia o. Rostworowskiego, podziękujmy za Jego rodziców i rodzinę, oraz za Towarzystwo Jezusowe, które stało się jego drugą rodziną, a także za wielkie duchowe dobro i obfitość łask otrzymanych przez nas wszystkich, dzięki długoletniej, gorliwej posłudze ojca Tadeusza. Ojciec Wiesław wyraził także radość z obecności i zaangażowania wiernych ze wszystkich trzech wspólnot Essendon, Richmond i Okaleigh. - Uwielbiajmy Boga za zakonne powołanie ojca Tadeusza oraz za łaskę wytrwania w tym powołaniu – akcentował ojciec Wiesław.

Ojciec Wiesław Słowik SJ

Pierwsze czytanie przeczytała p. Irena Wrzesińska, psalm responsoryjny, którego refren brzmiał „Skosztujcie wszyscy, jak dobry jest Pan Bóg…” zaśpiewała rodzina Rawdanowiczów, a drugie czytanie przeczytała p. Celina Słodowy.

Homilię wygłosił o. Wiesław Słowik. Nawiązał w niej do Ewangelii, w której Chrystus przestrzega ludzi przed zgorszeniem, mówił, że tym, którzy swoim postępowaniem świadomie niszczą dar wiary w sercach dzieci, młodzieży i prostych ludzi, grozi straszliwa odpowiedzialność; prosi, byśmy się bronili przed utratą wiary, która jest bezcennym darem. Ojciec Wiesław mówił także o istnieniu świata duchowego, o Archaniołach i niezliczonych chórach anielskich, którym bardzo zależy na naszym zbawieniu. - Żyjemy w świecie ignorującym Boga i nie wierzącym w życie wieczne. Żyjemy w świecie odrzucającym świat duchowy, oddalając się od Boga, który jest źródłem życia i miłości, skazujemy się na duchową śmierć, na obojętność, fałsz, zakłamanie i przemoc – mówił o. Wiesław. Nawiązał do słów papieża Franciszka wygłoszonych ostatnio podczas pielgrzymki do Belgii, że jedyny ratunek dla pogubionych duchowo w społeczeństwie ludzi tkwi w Jezusie Chrystusie, że tylko powrót do Chrystusa, do jego ewangelicznych zasad, może ocalić zagrożoną dzisiaj Europę.

Nawiązując do uroczystości jubileuszu ojca Tadeusza, o. Słowik powiedział: - Od 75 lat ta monumentalna świątynia św. Ignacego w Richmond służy Polakom w Wiktorii. Dała też początek wszystkim innym polskim ośrodkom. I gromadzi nas dzisiaj wielka radość w tej świątyni i wielka wdzięczność za ojca Tadeusza Rostworowskiego. Po 50 latach Jego wiernej służby w zakonie ojców jezuitów chcemy wraz z Nim dziękować dziś Bogu za ogromny dar Jego powołania, za obfitość otrzymanych od Niego łask, które stały się także naszym udziałem. Chcemy też prosić o zachowanie Go dla nas na jak najdłuższe lata.

Ojciec Wiesław przedstawił życiorys o. Tadeusza, rozpoczynając od dzieciństwa spędzonego w Krakowie, gdzie Tadeusz i jego czterej bracia dorastali w religijnej, tradycyjnej rodzinie, dla której wartości duchowe były ważniejsze niż zagarnięte przez komunistyczne władze rodowe majątki. Tadzio został ministrantem w kościele księży salezjanów, gdy miał zaledwie 5 lat. Ojciec Słowik podkreślił także, że młody Tadeusz sercem przylgnął do Matki Bożej Jasnogórskiej. Przypominał, że jeden ze stryjów o. Tadeusza był benedyktynem, a później kamedułą w Krakowie, natomiast drugi z nich, o. Tomasz Rostworowski SJ, był jezuitą i sławnym kapelanem Powstania Warszawskiego, więzionym po wojnie przez komunistyczne władze. To On właśnie przybliżył młodemu Tadeuszowi postać św. Ignacego Loyoli. 14 sierpnia 1974 r. Tadeusz wstąpił do nowicjatu w Starej Wsi. Jak podkreślił głoszący homilię, dwuletni nowicjat jest czasem twardej próby, jest czasem rezygnacji ze swych upodobań, przywiązań, planów i ambicji; czasem przymierzenia swoich sił do całkowitego oddania się Chrystusowi poprzez wieczyste śluby: ubóstwa, czystości i posłuszeństwa. Decyzja rezygnacji z prawa do posiadania czegokolwiek: majątku, konta bankowego czy życiowego zabezpieczenia – o tym właśnie jest ślub ubóstwa; rezygnacji z prawa do małżeńskiej miłości i do swojej własnej rodziny – o tym jest ślub czystości oraz rezygnacji z własnej woli, ze zwyczajnych ludzkich praw do stanowienia o sobie - o tym jest ślub posłuszeństwa. Te trzy śluby zakonne wyróżniają kapłaństwo zakonne od diecezjalnego – podkreślał kaznodzieja.

Po złożeniu ślubów wieczystych Ojciec Tadeusz przez dwa lata studiował filozofię w Krakowie, a pierwszy rok studiów teologicznych odbył w Warszawie. W 1981 r. wyjechał na studia do Rzymu, gdzie w 1983 r., po ukończeniu teologii, o. Tadeusz otrzymał święcenia kapłańskie z rąk św. Jana Pawła II. Kontynuował następnie studia na Papieskim Uniwersytecie Gregoriańskim, zwieńczone doktoratem w 1989 r. Po powrocie do Krakowa, przez cztery lata wykładał filozofię na jezuickiej uczelni, następnie wyjechał na misje do Rumunii, gdzie posługiwał przez szesnaście lat. W 2008 roku wrócił do Krakowa, gdzie wykładał filozofię. W 2011 roku o. Tadeusz przybył do Melbourne, gdzie posługuje głównie w Oakleigh, ale także i w innych ośrodkach, wspomaga społeczność włoską, reprezentuje społeczność polską w dekanacie imigracyjnym, w strukturach archidiecezjalnych, jest pomocnikiem ojca duchownego w Archidiecezjalnym Seminarium Duchownym, prowadzi stowarzyszenie Faustinum, promuje Boże Miłosierdzie, prowadzi pielgrzymki, pisze artykuły. - Na różne sposoby prowadzi do Chrystusa - mówił ojciec Wiesław. 

Kaznodzieja w podsumowaniu przypomniał sylwetkę św. Ignacego Loyoli, działalność jezuitów i dzieła przez nich prowadzone. Weź Panie moją pamięć, moją wolę, moją wolność, weź moje serce, moje ciało, to wszystko co mam od Ciebie otrzymałem, Tobie chce to oddać, proszę cię tylko o Twoją miłość, o to bym nigdy w nią nie zwątpił (…) – modlitwą św. Ignacego Loyoli zakończył o. Wiesław Słowik homilię.

Po homilii Modlitwę Wiernych odczytali p. Ania Godecka i p. Andrzej Polak. Podczas Mszy św. na organach akompaniowała p. Zofia Kaszubska.

Pod koniec Mszy św. Fr. Paul Mullins SJ odczytał List Ojca Generała Fr. Arturo Sosa SJ adresowany do dostojnego Jubilata.

Fr. Paul Mullins SJ

Głos zabrał o. Tadeusz. Mówił o wpływie stryja, o. Tomasza Rostworowskiego SJ, na swoje powołanie wspominając, że stryj podsuwał Mu do czytania teksty św. Ignacego. – To, co mnie szczególnie uderzyło w tych tekstach – mówił ks. Tadeusz, to to, że św. Ignacy pragnie, by ci, którzy pójdą za jego charyzmatem byli ludźmi wielkiego ducha. Ta celebracja dzisiejsza jest szczególnym podziękowaniem Panu Bogu za dar powołania. Tutaj ks. Tadeusz podkreślił, jak wielkim darem jest życie zakonne. Ojciec Tadeusz dziękował także Towarzystwu Jezusowemu, współbraciom.

Ojciec Tadeusz Rostworowski SJ 

Wyraził wdzięczność ojcu Słowikowi za serdeczne przyjęcie we wspólnocie w Richmond, ojcu Mariuszowi za wieloletnią współpracę.  Skierował podziękowania pod adresem obecnego na Eucharystii ojca Jana, salezjanina, podkreślając, że wychował się u salezjanów w kościele św. Stanisława Kostki, dokąd posyłali Jego i braci, rodzice. Jubilat podziękował zgromadzonym za obecność. Szczególną jednak wdzięczność wyraził Ojciec Tadeusz Matce Najświętszej, która prowadziła Go w życiu i którą św. Ignacy obrał jako Matkę Dobrej Drogi. Ks. Tadeusz skierował także podziękowania w języku angielskim do tych współbraci ze wspólnoty zakonnej.

Pamiątkowe zdjęcie

Po Mszy św. wszyscy obecni w kościele zostali zaproszeni na poczęstunek do sali parafialnej i dalszą część celebracji.

Tekst i zdjęcia Magdalena Jaskulska